Δεν αποκλείεται η αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα να αποτελεί αντικείμενο ενός γενικότερου διακανονισμού περιουσιακών σχέσεων των συζύγων στις διαπραγματεύσεις τους για να καταλήξουν στη συμφωνία συναινετικού διαζυγίου. Αφού μόνη η κοινή συναίνεση σε διαζύγιο συνιστά αυτοτελή και δεσμευτικό για τον δικαστή λόγο διαζυγίου, πολύ περισσότερο θα είναι ισχυρή και η υπό αίρεση ρύθμιση στο στάδιο αυτό της ενοχικής αξίωσης για τα αποκτήματα, ακόμη και διά παραιτήσεως, εκτός αν στη συγκεκριμένη περίπτωση συντρέχουν οι γενικοί όροι ακυρότητας της δήλωσης βουλήσεως, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 178 και 179 ΑΚ. Η ρυθμιστική αυτή για τα αποκτήματα συμφωνία, εφόσον δεν πληρωθεί η αναβλητική αίρεση, υπό την οποία τελεί, δηλαδή της λύσης του γάμου με συναινετικό διαζύγιο, δεν επιφέρει αποτελέσματα και δεν μπορεί ως εκ τούτου, να θεμελιώσει ανατρεπτική ένσταση υπέρ του άλλου (υποχρέου) συζύγου. Η ως άνω παραίτηση δεν έχει νομικό έρεισμα τη διάταξη του άρθρου 454 ΑΚ (σύμβαση άφεσης χρέους), εφόσον η σχετική απαίτηση ανάγεται στο μέλλον και δεν έχει γεννηθεί κατά τον χρόνο που εκείνη (παραίτηση) λαμβάνει χώρα. Απόσβεση εκατέρωθεν αξιώσεων συζύγων από τη συμμετοχή τους στα αποκτήματα του αντιδίκου τους με την πλήρωση της αίρεσης της λύσεως του γάμου με συναινετικό διαζύγιο.
[Πηγή: https://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomologia/nomologia-latest.html]
