Το Ειρηνοδικείο Αθηνών στην υπ΄ αριθ. 1/2019 απόφασή του έκρινε ότι η αρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου (μετά την ισχύ του ν. 4335/2015) σε διαφορές από την οροφοκτησία περιορίζεται μόνο σε αυτές που αφορούν κοινόχρηστες δαπάνες ύψους μέχρι 20.000 ευρώ, ενώ όλες οι λοιπές διαφορές που αφορούν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μεταξύ συνιδιοκτητών ορόφων και διαμερισμάτων (ν. 3741/1929), καθώς και οι λοιπές διαφορές ανάμεσα στους διαχειριστές και στους ιδιοκτήτες από οποιαδήποτε άλλη αιτία, συνεχίζουν να υπάγονται, ανεξαρτήτως αξίας αντικειμένου, στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου. Άκυρη, ως αποτελούσα κατά νόμο συγκάλυψη παράνομης τοκογλυφίας, η τυχόν πρόβλεψη στη Συστατική πράξη (Κανονισμό) πολυκατοικίας με την οποία ο ιδιοκτήτης επιβαρύνεται, σε περίπτωση υπερημερίας του, με πρόσθετο χρηματικό ποσό (ποινική ρήτρα). Ο διαχειριστής δικαιούται να ζητήσει μόνον την καταβολή των οφειλών και τον προβλεπόμενο (από το νόμο ή τη σύμβαση) τόκο υπερημερίας, όχι όμως και τυχόν πρόσθετο χρηματικό αντάλλαγμα. Πενταετής η παραγραφή για κοινόχρηστες δαπάνες (ΑΚ 250 αρ. 17) και αρχίζει μόλις λήξει το έτος στο οποίο αφορά η εκάστοτε δαπάνη. Επανέγερση αγωγής πέραν του εξαμήνου από την τελεσιδικία προηγούμενης απόρριψης αγωγής θεωρείται ότι δεν διέκοψε την παραγραφή (ΑΚ 263).
[Πηγή]
